Na podstawie art. 61 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, na wniosek Przedsiębiorstwa posiadającego koncesje z dnia 12 listopada 1998 r.: na wytwarzanie ciepła nr WCC/583/1276/U/OT-6/98/JK, ze zmianami: z dnia 29 czerwca 2000 r. nr WCC/583A/1276/W/3/2000/EG, z dnia 21 grudnia 2001 r. nr WCC/583B/1276/W/3/2001/RW i z dnia 15 listopada 2003 r. nr WCC/583C/1276/W/OWR/2003/MB oraz na przesyłanie i dystrybucję ciepła nr PCC/611/1276/U/OT-6/98/JK, ze zmianami: z dnia 29 czerwca 2000 r. nr PCC/611A/1276/W/3/2000/EG i z dnia 21 maja 2003 r. nr PCC/611B/1276/W/OWR/2003/JK, w dniu 5 kwietnia 2004 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia taryfy dla ciepła, ustalonej przez to Przedsiębiorstwo.

Pismem z dnia 21 kwietnia 2004 r. udział w postępowaniu administracyjnym w sprawie zatwierdzenia taryfy Przedsiębiorstwa zgłosiło Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Wrocław S.A. – główny odbiorca ciepła wytwarzanego przez Wnioskodawcę. Ponieważ stroną postępowania w sprawie zatwierdzenia taryfy jest wyłącznie przedsiębiorstwo składające wniosek taryfowy, uznano, że podmiot nieposiadający interesu prawnego w postępowaniu w sprawie zatwierdzenia taryfy dla ciepła, nie może korzystać z uprawnień, o których mowa w art. 10 Kpa, czyli uczestniczyć w toczącym się postępowaniu oraz wypowiadać się co do zebranych materiałów i dowodów.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej m.in. w zakresie wytwarzania oraz przesyłania i dystrybucji ciepła, ustalają taryfy dla ciepła, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. b) i c) ustawy – Prawo energetyczne, do zakresu kompetencji Prezesa URE należy ustalanie współczynników korekcyjnych określających poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstw energetycznych oraz zmianę warunków prowadzenia przez te przedsiębiorstwa danego rodzaju działalności gospodarczej, a także ustalanie okresu obowiązywania współczynników korekcyjnych.

W trakcie postępowania administracyjnego, na podstawie zgromadzonej dokumentacji, ustalono że Przedsiębiorstwo opracowało taryfę zgodnie z zasadami określonymi w art. 45 ustawy – Prawo energetyczne oraz z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 12 października 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem (Dz. U. z 2000 r. Nr 96, poz. 1053), zwanego w dalszej części “rozporządzeniem taryfowym”.

Bazowe ceny i stawki opłat skalkulowane zostały przez Przedsiębiorstwo na podstawie kosztów uzasadnionych prowadzenia działalności, zaplanowanych dla pierwszego roku stosowania taryfy na podstawie porównywalnych kosztów poniesionych przez Przedsiębiorstwo w roku kalendarzowym poprzedzającym pierwszy rok stosowania taryfy (§ 12 ust. 2 rozporządzenia taryfowego).

Współczynniki korekcyjne, o których mowa w punkcie 2 rozstrzygnięcia decyzji, ustalone zostały adekwatnie do projektowanej efektywności funkcjonowania Przedsiębiorstwa oraz stosownie do zmiany warunków prowadzenia przez to Przedsiębiorstwo działalności koncesjonowanej w okresie stosowania taryfy.

Współczynniki korekcyjne X_w, uwzględnione zostały w cenach i stawkach opłat ustalonych w taryfie zatwierdzonej niniejszą decyzją.

Okres stosowania taryfy w myśl § 28 ust. 3 rozporządzenia taryfowego – nie może być dłuższy od okresu obowiązywania współczynników korekcyjnych.

W tym stanie rzeczy postanowiłem orzec, jak w rozstrzygnięciu.

POUCZENIE