R o z d z i a ł 3
Zasady obsługi w zakresie komunikacji
§ 5
1. Przebieg i klasyfikację dróg i ulic określa rysunek planu i uchwała.
2. Podstawowy układ komunikacji drogowej tworzą:
1) Droga ekspresowa S. Plan ustala rezerwę terenu dla drogi dwujezdniowej 2x7,0 m + 2x2,5 m z pasem dzielącym 4,0 m, w liniach rozgraniczających o szerokości 100 m.
2) Drogi główne jako drogi jednojezdniowe o szerokości 2 x 3,5 m z chodnikami lub utwardzonym poboczem o szerokości 2 m w liniach rozgraniczających o szerokości 25 m.
3) Drogi lokalne, o szerokości 2 x 3,0 m z chodnikami i zieleńcami obustronnymi z utrzymaniem linii rozgraniczających o szerokości 12,0 m.
4) Drogi dojazdowe, o szerokości 2 x 2,5 m z chodnikami obustronnymi z utrzymaniem linii rozgraniczających o szerokości 10,0 m.
5) Podstawowy układ komunikacji uzupełniają wydzielone ciągi pieszo-jezdne i piesze (Pj) w liniach rozgraniczających dla projektowanych odcinków 8 – 10 m oraz drogi gospodarcze (KX).
3. W obrębie linii rozgraniczających układu komunikacyjnego można lokalizować, dostosowane do klasy technicznej ulicy, następujące elementy:
1) Pasy drogowe (jezdnie).
2) Pasy drogowe dróg, obsługujących tereny przyległe.
3) Ciągi piesze (chodniki).
4) Ścieżki rowerowe (w zależności od potrzeb).
5) Zieleń izolacyjna i ozdobna.
6) Miejsca postojowe.
7) Urządzenia obsługi komunikacji zbiorowej.
8) Drogi serwisowe zapewniające obsługę terenów przyległych przez włączenie dróg gminnych i niezbędnych zjazdów na pola i do gospodarstw.
4. Nie zakłada się obsługi terenów bezpośrednio przyległych do drogi ekspresowej S8. Wjazdy i wyjazdy są możliwe jedynie na węzłach.
5. Obsługa projektowanych terenów zabudowy mieszkaniowej i usługowej w sąsiedztwie dróg głównych odbywać się będzie poprzez wykorzystanie ulic klas niższych. Wyklucza się nowe wjazdy, poza tymi które zostały wyznaczone na rysunku planu.
6. Obiekty związane z obsługą ruchu i kioski należy kształtować w oparciu o jednorodne rozwiązania architektoniczne i materiałowe.
7. W obrębie linii rozgraniczających dróg zabrania się lokalizowania obiektów ograniczających bezpieczeństwo ruchu. Lokalizacja wszelkich obiektów budowlanych wymaga zgody zarządcy drogi.
8. Odległość linii zabudowy dla nowo projektowanej zabudowy powinna wynosić:
1) Droga ekspresowa S: dla zabudowy mieszkaniowej przeznaczonej na stały pobyt ludzi 65 – 85 m liczona od linii rozgraniczających. Dla obiektów niezwiązanych ze stałym pobytem ludzi wg przepisów szczególnych.
2) Droga główna G: 20 m liczona od linii rozgraniczających.
3) Droga lokalna L: 7,0 m liczona od linii rozgraniczających.
4) Droga dojazdowa D: 5,0 m liczona od linii rozgraniczających.
5) Odległość linii zabudowy od krawędzi jezdni powinna uwzględniać wrażliwość obiektów na szkodliwość ruchu samochodowego.
6) Dla terenów nowych, wrażliwych na szkodliwość ruchu, pomiędzy linią zabudowy a linią rozgraniczającą należy wprowadzić strefę lokalizacji środków ochrony czynnej.
9. Ustala się, że realizacja poszczególnych elementów projektowanego układu komunikacyjnego może być prowadzona wraz z kompleksową budową sieci uzbrojenia technicznego, lokalizowanych w obrębie tych linii rozgraniczających.
10. Korekty elementów istniejącego układu komunikacyjnego mogą być dokonywane w projektach technicznych budowy i modernizacji dróg i ulic, zaś ewentualne poszerzenie linii rozgraniczających ulic może się odbywać wyłącznie za zgodą właścicieli gruntów, których poszerzenie dotyczy.
11. W granicach linii rozgraniczających ulic mogą być lokalizowane urządzenia związane z obsługą komunikacji, jak zatoki, parkingi, a także kioski, elementy małej architektury i reklamy w trybie obowiązujących przepisów oraz utrzymana istniejąca zabudowa, o ile nie stwarza to zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i za zgodą zarządzającego.
12. Ustala się konieczność zachowania normatywnych pól widoczności na skrzyżowaniach dróg (G, L, D), a także wykluczenia budowy nowych wjazdów na posesje w obszarze oddziaływania skrzyżowań.
13. Nowe i modernizowane elementy układu komunikacyjnego służące pieszym oraz dojścia do obiektów usługowych należy dostosować do potrzeb osób niepełnosprawnych.
§ 6
1. W granicach działek budowlanych należy zabezpieczyć odpowiednio do potrzeb i przepisów szczególnych liczbę miejsc postojowych.
2. Minimalną liczbę miejsc postojowych na działkach budowlanych należy ustalić w oparciu o następujące wskaźniki:
1) na terenach zabudowy mieszkaniowej
– 1 m.p. / 1 mieszkanie
2) na terenach usług publicznych:
a) biblioteki, domy kultury
– 1 m.p. / 20 użytkowników
b) biura, urzędy
– 1 m.p. / 50 m2 p.u.
c) obiekty sportowo-rekreacyjne
– 1 m.p. / 10 użytkowników
d) szkoły – 1 m.p. / 10 pracowników
e) przychodnie zdrowia
– 1 m.p. / 100 m2 p.u.
f) kościoły
– 1 m.p. / 20 użytkowników
3) na terenach usług komercyjnych:
a) obiekty handlowe
– 1 m.p. / 50 m2 p.u.
b) bary, restauracje
– 1 m.p. / 10 miejsc konsumpcyjnych
c) obiekty rzemieślnicze
– 1 m.p. / 20 użytkowników
d) biura, urzędy
– 1 m.p. / 50 m2 p.u.
e) hotele – 1 m.p. / 5 łóżek
3. Dopuszcza się za zgodą zarządcy drogi uwzględnienie w bilansie przyulicznych miejsc postojowych.