R o z d z i a ł 7

Szczególne warunki zagospodarowania terenów, w tym zakazu zabudowy wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego, kulturowego, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów rolnych i leśnych

§ 10

1. Dla ochrony środowiska przyrodniczego zakazuje się wprowadzania przedsięwzięć szkodliwych dla środowiska, w tym zwłaszcza dla stanu czystości wód podziemnych i powierzchniowych. Ustala się konieczność podczyszczania wód opadowych z substancji ropopochodnych i innych szkodliwych, pochodzących z terenów, na których może dojść do ich zanieczyszczenia.

2. Zakłada się zachowanie istniejących zadrzewień na terenach wskazanych dla różnych form użytkowania o ile nie koliduje z planowanym wprowadzeniem nowej zabudowy. Zaleca się wprowadzanie zadrzewień wzdłuż granic stref produkcyjnych, magazynowych w układzie umożliwiającym przewietrzanie oraz izolującym od obszarów sąsiadujących. W obszarach zieleni izolacyjnej dopuszcza się lokowanie innych funkcji pod warunkiem nieprzekroczenia 25% ich powierzchni ogólnej włącznie z dojazdami i parkingami. Należy wprowadzać zieleń średnio wysoką oraz wysoką o maksymalnej intensywności oraz dobrze gatunkowym gwarantującym długotrwałe utrzymanie zieleni.

3. Zakłada się dla ochrony powietrza atmosferycznego konieczność uporządkowania gospodarki cieplnej poprzez wprowadzanie jako paliwa gazu lub oleju opałowego dla wyeliminowania niskich emisji, a także zakaz przechowywania na wolnym powietrzu lub w obiektach niezadaszonych materiałów powodujących wtórne pylenie.

4. Zakłada się dla ochrony przed hałasem dopuszczenie natężenia hałasu w poszczególnych strefach zainwestowania wiejskiego zgodnie z obowiązującymi normami. Dla obiektów realizowanych oraz modernizowanych, mogących zwiększać zagrożenie hałasem zaleca się wyposażenie ich w urządzenia o podwyższonej izolacyjności akustycznej.

5. Ustala się następujące zasady dot. terenów, na których występują urządzenia drenarskie:

1) Na obszarach gdzie występują urządzenia drenarskie podziemne, należy zwrócić szczególną uwagę podczas wykonywania wykopów, aby nie uszkodzić zbieracza lub sączka drenarskiego. Każdorazowe uszkodzenie urządzenia drenarskiego winno być naprawione na koszt inwestora pod fachowym nadzorem.

2) Zagospodarowanie terenu należy tak zaprojektować, aby umożliwić prowadzenie prawidłowej konserwacji wszystkich rowów melioracyjnych szczegółowych, występujących na terenie objętych opracowaniem Planu. Należy udostępnić pas gruntu wzdłuż górnych krawędzi skarpy rowów dla wyrzucania i rozplantowania namułu wydobytego z dna cieku podczas wykonywania prac konserwacyjnych.

3) Zabezpieczyć miejsca dla lokalizacji urządzeń do oczyszczania ścieków opadowych przed każdym wylotem kanałów deszczowych do rzeki i rowów melioracyjnych.

6. Ustala się strefę ochrony bezpośredniej dla ujęcia wody w Komorowie o wymiarach 20 x 50 m oraz strefę ochrony pośredniej zewnętrznej dla ujęcia wody Syców – Wioska wyznaczoną na rysunku planu.

7. Zgodnie z Decyzją Wojewody Kaliskiego nr Osgw 6210/36/96 z 29 lipca 1996 r. ustala się następujące zakazy i ograniczenia obowiązujące w strefie ochrony pośredniej zewnętrznej:

1) Stosowania nadmiernej ilości nawozów sztucznych.

2) Wydobywania kopalin.

3) Lokalizowania ferm hodowlanych, składowisk odpadów promieniotwórczych, magazynów materiałów ropopochodnych i innych substancji chemicznych oraz rurociągów do ich transportu.

8. Ustala się ochronę pomnika przyrody ożywionej: pojedynczy dąb szypułkowy, wiek 330 lat (Rejestr nr 135, Decyzja z dnia 24 marca 1964 r.).

9. Ustala się ochronę terenów położonych w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu “Wzgórza Ostrzeszowskie”

10. Na terenach stref ochronnych od ujęć wodnych oraz Obszaru Chronionego Krajobrazu “Wzgórza Ostrzeszowskie” zakazuje się lokalizacji inwestycji zaliczanych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

11. Projektowany teren pod lokalizacje cmentarza musi spełniać wymogi Rozporządzenia Ministra Gospodarki komunalnej z dna 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiedzialne na cmentarze (Dz. U. Nr 52, poz. 315).

§ 11

1. W obrębie strefy “A” ochrony konserwatorskiej, obejmującej kościół cmentarny w Świętym Marku i drogę krzyżową plan ustala następujące zasady ochrony środowiska kulturowego i kształtowania zabudowy:

1) Należy zachować historyczny układ przestrzenny.

2) Należy konserwować zachowane elementy układu przestrzennego.

3) Poszczególne obiekty o wartościach zabytkowych należy utrzymywać we właściwym stanie technicznym. Drogę krzyżową należy wyeksponować. Poszczególne stacje winno się oczyścić i wyremontować. Należy je zabezpieczyć przed zarośnięciem, zniszczeniem lub zdominowaniem przez nowe inwestycje, np. poprzez ogrodzenie.

4) Należy uzupełnić brakujące stacje drogi krzyżowej. Ich formę należy uzgodnić z właściwym Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

5) Należy podtrzymać funkcje historyczne utrwalone, tj. kultowe.

6) Nowe inwestycje na terenie kościelnym dopuszczalne są jedynie jako usprawniające działanie obiektu (np. założenie różnych mediów). Nie mogą one powodować degradacji lub choćby zmiany zabytkowego wizerunku lub charakteru obiektu. W przypadku konieczności prowadzenia kabli, winny być one prowadzone pod ziemią po uprzednim zapewnieniu należytej ochrony zabytkom archeologicznym oraz szczątkom ludzkim na cmentarzu. Na obszarze zajętym przez drogę krzyżową nowe inwestycje są możliwe pod warunkiem umożliwienia funkcjonowania całości oraz wyeksponowania poszczególnych stacji drogi krzyżowej.

7) Niedopuszczalne jest wprowadzanie podziałów własnościowo-prawnych na teren kościelny. W przypadku dzielenia terenu, na którym znajduje się droga krzyżowa należy podział tak przeprowadzić aby zapewnić jej prawidłowe, bezkolizyjne funkcjonowanie. Wszystkie zmiany własnościowo-prawne należy uzgodnić z właściwym oddziałem Służby Ochrony Zabytków.

8) Umieszczanie reklam lub innych tablic niezwiązanych bezpośrednio z danym obiektem i stanowiących na obiekcie lub obszarze element obcy jest bezwzględnie zabronione. Dopuszczalne jest umiejscawianie tablic informacyjnych instytucji lub szyldów sklepów i zakładów w miejscach na to wyznaczonych we właściwej nieagresywnej formie. W przypadkach spornych lub wątpliwych lokalizacje i projekty tych elementów należy uzgodnić ze Służbą Ochrony Zabytków.

9) Na wszelkie zamierzenia i działania na obszarze strefy “A” należy uzyskać zezwolenie konserwatorskie.

Inwestor winien liczyć się z koniecznością zlecenia dodatkowych badań lub opracowań studialnych archeologicznych, architektonicznych, urbanistycznych, stratygraficznych, dendrologicznych, dendro- -chronologicznych itp. w przypadku powstania takich wymogów przez odpowiednie służby (Ochrony Zabytków, Nadzoru Budowlanego i innych).

2. W obrębie strefy “B” ochrony konserwatorskiej, obejmującej dawny folwark plan ustala następujące zasady ochrony środowiska kulturowego i kształtowania zabudowy.

1) Należy zachować i wyeksponować elementy historycznego układu przestrzennego, tj. rozplanowanie zabudowy, majdan folwarczny oraz teren zielony przytykający od południa do zabudowy.

2) Zespół powinien pozostać całością w znaczeniu geodezyjnym, własnościowym i użytkowym, w której poszczególne elementy powiązane są ze sobą funkcjonalnie i przestrzennie.

3) Należy zachować istniejącą zabudowę. Budynki zniszczone należy poddać restauracji i modernizacji technicznej z dostosowaniem obecnej lub projektowanej w planie funkcji do wartości i charakteru obiektu. rozbiórki obiektów zabytkowych możliwe są jedynie w przypadku stwierdzenia ich złego stanu technicznego i wykonania odpowiedniej dokumentacji historyczno-architekto-nicznej. Całość należy przedstawić i uzgodnić z właściwym Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

4) Budynki dysharmonizujące należy przekształcić zgodnie z zaleceniami podanymi dla nowej zabudowy, wyburzyć lub przeznaczyć ich do śmierci technicznej.

5) Należy dostosować nową zabudowę do historycznej kompozycji przestrzennej w zakresie sytuacji, skali i bryły oraz nawiązać formami współczesnymi do lokalnej tradycji architektonicznej. Nowa zabudowa nie może dominować nad zabudową historyczną. Jej lokalizowanie możliwe jest jedynie w miejscu rozebranych budynków historycznych lub jako logiczna kontynuacja zabudowy folwarcznej. Winna ona odpowiadać następującym wskazaniom: 1–2 kondygnacje, dachy strome o symetrycznych połaciach i kącie nachylenia ok. 45^o, kryte ceramicznie. Zaleca się operowanie drobną formą architektoniczną oraz twórcze nawiązanie do miejscowej tradycji budowlanej.

6) Podstawową funkcją folwarku winna być funkcja historycznie utrwalona: gospodarcza, hodowlana, produkcyjna lub zbliżona do niej. Należy także zachować funkcje poszczególnych części folwarku, budynki winny służyć celom produkcyjnym i gospodarczym, majdan folwarczny winien pozostać placem. Niedopuszczalne jest lokalizowanie na niej nowej zabudowy, wydzielanie działek wysokimi ogrodzeniami, sytuowanie tu zieleni wysokiej lub innych obiektów optycznie niszczących przestrzeń majdanu.

7) Należy preferować te inwestycje, które stanowią rozszerzenie lub uzupełnienie już istniejących form zainwestowania terenu, przy założeniu maksymalnego zachowania i utrwalania istniejących już relacji, pod warunkiem iż nie kolidują one z historycznym charakterem obiektu.

8) Nowe inwestycje w strefie oraz remonty, przebudowy, rozbudowy, zmiany funkcji obiektów wpisanych do ewidencji dóbr kultury należy uzgodnić z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

3. W obrębie strefy “OW” obserwacji archeologicznej, obejmującej centralną część wsi plan ustala następujące zasady ochrony środowiska kulturowego i kształtowania zabudowy.

1) Wszelkie zamierzenia inwestycyjne (także zakładanie infrastruktury technicznej) oraz inne wykopy ziemne) na tym obszarze winny być uzgodnione z Inspekcją Zabytków Archeologicznych właściwego oddziału Służby Ochrony Zabytków, a prace ziemne prowadzone pod nadzorem archeologiczno-konserwatorskim. Ze względu na możliwość stwierdzenia w trakcie prac reliktów archeologicznych inwestor winien liczyć się z koniecznością zmiany technologii prowadzenia robót.

2) W przypadku dokonania znalezisk archeologicznych prace budowlane winny być przerwane, a teren udostępniony do ratowniczych badań archeologicznych. Badania te wykonywane są na koszt inwestora. Wyniki tych badań decydować będą o możliwości kontynuowania prac budowlanych, konieczności zmiany technologii lub ewentualnie o ich zaniechaniu i zmianie przeznaczenia terenu.

3) Bez uzgodnienia dopuszcza się jedynie prowadzenie prac porządkowych, niewnikających w głąb gruntu oraz prac rolniczych.

4. Wykaz dóbr kultury, podlegających ochronie.

Lp.	Obiekt	Adres	Wiek	Rejestr Zabytków
1.	Zespół folwarczny		XIV
a.	Rządcówka		1884
b.	Dom mieszkalny	Nr 83	4 ćw. XIX
c.	Dom mieszkalny		1938
d.	Dom mieszkalny		1889
e.	Dom mieszkalny	Przy stajni	1899
f.	Dom mieszkalny	Przy rządcówce	1899
g.	Obora		1904
h.	Chlew, ob. jawnik		1919
i.	Stajnia, ob. stelmacharnia, magazyn, kuźnia		1894
j.	Stajnia		1919
k.	Stodoła I		1899
l.	Stodoła II		1909
ł.	Stodoła III		1914
m.	Spichlerz		1909
n.	Gorzelnia, ob. pomocnicze obory		4 ćw. XIX
2.	Kościół cmentarny p.w. św. Marka we wsi św. Marek (obręb geodezyjny Komorów)

5. Wykaz stanowisk archeologicznych, podlegających ochronie.

1) Stanowisko nr 1: Grób szkieletowy, okres lateński, kultura celtycka, Muzeum Archeologiczne we Wrocławiu, mapa 2710, Archiwum Państwowe we Wrocławiu – Akta Wydziału Samorządowego Prowincji Śląskiej, poszyt 697 (kl. Woitsdorf).

2) Stanowisko nr 2: Osada, epoka kamienna, Muzeum Archeologiczne we Wrocławiu, mapa 2770, Archiwum Państwowe we Wrocławiu – Akta Wydziału Samorządowego Prowincji Śląskiej, poszyt 697 (kl. Woitsdorf).