R o z d z i a ł 7
Szczególne warunki zagospodarowania wynikające z potrzeby ochrony środowiska przyrodniczego, w tym wynikające z zagrożenia terenów na zalanie, z ochrony obszaru Książańskiego Parku Krajobrazowego i z ochrony zbiornika wody “Dobromierz”
§ 15
1. Ustala się ochronę pomników przyrody.
2. Ustala się ochronę szaty roślinnej występującej w następujących formach:
1) zespołów lasów ochronnych i zadrzewień,
2) zadrzewień i zakrzewień śródpolnych i przydrożnych,
3) zieleni związanej z ekosystemem cieków wodnych i zbiorników,
4) założeń parkowych i ogrodowych,
5) zespołów zieleni towarzyszącej zabudowie, ciągom komunikacyjnym oraz terenom przemysłowym.
§ 16
1. Tereny usytuowane w granicach obszarów narażonych na zalanie, oznaczonych na rysunkach planu, podlegają ochronie wynikającej z przepisów szczególnych.
2. Przy budowie nowych obiektów budowlanych usytuowanych w granicach obszarów narażonych na zalanie, oznaczonych na rysunkach planu, należy uwzględnić uwarunkowania określone w specjalistycznych opracowaniach wykonanych zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie ochrony przeciwpowodziowej.
3. Przy modernizacji i remoncie istniejących obiektów budowlanych usytuowanych w granicach obszarów narażonych na zalanie należy zapewnić wprowadzanie zabezpieczeń przed wodami powodziowymi.
4. Celem uzyskania pozwolenia na budowę i akceptacji zgłoszenia modernizacji obiektów, o których mowa w pkt 1 i 2, niezbędne jest uzgodnienie ww. inwestycji z odpowiednimi organami gospodarki wodnej oraz właściwym komitetem przeciwpowodziowym.
§ 17
1. Ustala się ochronę obszaru położonego w granicach i otulinie Książańskiego Parku Krajobrazowego oznaczonych na rysunkach planu, ustalonych w trybie przepisów szczególnych.
2. Przy wszelkiej działalności inwestycyjnej na obszarze położonym w granicach i w otulinie Książańskiego Parku Krajobrazowego, należy uwzględnić zasady zagospodarowania terenów wynikające z ustaleń realizacyjnych planu ochrony Książańskiego Parku Krajobrazowego (rozporządzenie nr 5/96 Wojewody Wałbrzyskiego z 26 marca 1996 r. w sprawie zatwierdzenia planu ochrony Książańskiego Parku Krajobrazowego w województwie wałbrzyskim (Dz. Urz. Woj. Wałbrz. Nr 3, poz. 11 z 9 kwietnia 1996 r.).
§ 18
1. Ustala się ochronę obszaru położonego w granicach stref ochrony sanitarnej dla ujęcia wód na zbiorniku “Dobromierz” oznaczonych na rysunkach planu, ustalonych w trybie przepisów szczególnych:
1) bezpośredniej, obejmującej zbiornik “Dobromierz” wraz z pasem linii brzegowej,
2) pośredniej wewnętrznej,
3) pośredniej zewnętrznej.
2. Zbiornik wody “Dobromierz” w granicach linii brzegowej łącznie z terenem zakładu uzdatniania wody stanowią ujęcie wody pitnej i podlegają ścisłej ochronie sanitarnej.
3. W granicach strefy ochrony sanitarnej bezpośredniej, pośredniej wewnętrznej i pośredniej zewnętrznej należy uwzględnić zasady zagospodarowania terenów oraz wszelkie zakazy i ograniczenia wynikające z ustaleń Decyzji ustanawiającej strefy ochrony sanitarnej dla ujęcia wód na zbiorniku Dobromierz (Decyzja znak OŚ. IV-6210/139/98 z dnia 6 listopada 1998 r.)
§ 19
1. Na obszarze objętym planem zakazuje się składowania i unieszkodliwiania odpadów. Lokalizacje miejsc czasowego gromadzenia odpadów stałych określa rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budowlanej w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
2. Prowadzona działalność usługowo-produkcyjna nie może powodować uciążliwości dla środowiska i zdrowia ludności, a jej ewentualne oddziaływanie nie może wykraczać poza granice działki, na których zlokalizowany jest obiekt.
3. Dla obiektów obsługi komunikacji ustala się konieczność oczyszczania wód deszczowych poprzez separatory.
4. Na terenach przeznaczonych do eksploatacji kruszywa naturalnego wyklucza się składowanie materiałów i odpadów mogących powodować degradację środowiska, w tym skażenie gruntu i wód gruntowych.
5. Przy budowie strzelnic należy uwzględnić wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące budowy i użytkowania strzelnic zgodnie z obowiązującymi przepisami.
6. Dla terenów, na których zakończono eksploatację kopalin ustala się leśny lub wodny kierunek rekultywacji wyrobiska.