4

4. FINANSOWANIE PROPONOWANYCH PRZEDSIĘWZIĘĆ

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne:

Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw lub energii do odbiorców mają obowiązek utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji dostaw paliw lub energii w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.

Finansowanie modernizacji powinno być zabezpieczone przez przedsiębiorstwo energetyczne lub przez właściciela urządzeń energetycznych.

5. ZASADY PRZYŁĄCZANIA DO SIECI CIEPŁOWNICZYCH

Przyłączanie nowych podmiotów do sieci ciepłowniczych, następuje na podstawie umowy o przyłączeniu, po spełnieniu technicznych warunków przyłączenia określonych przez przedsiębiorstwo energetyczne.

Art. 4. ustawy Prawo energetyczne mówi:

1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw lub energii do odbiorców mają obowiązek utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji dostaw paliw lub energii w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.

2. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw lub energii mają obowiązek zapewnić wszystkim podmiotom świadczenie usług polegających na przesyłaniu paliw lub energii wydobywanych lub wytwarzanych w kraju, z uwzględnieniem warunków technicznych i ekonomicznych, na warunkach uzgodnionych przez strony w drodze umowy.

3. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 2, nie może obniżać niezawodności dostarczania oraz jakości paliw lub energii poniżej poziomu określonego odrębnymi przepisami, a także nie może powodować niekorzystnej zmiany cen oraz zakresu dostarczania paliw lub energii do innych podmiotów przyłączonych do sieci.

Art. 7. ustawy Prawo energetyczne mówi:

1. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła są obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie, umowy sprzedaży paliw lub energii lub umowy o świadczenie usług przesyłowych z odbiorcami lub podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się o zawarcie umowy nie ma tytułu prawnego do korzystania z obiektu, do którego paliwa gazowe, energia elektryczna lub ciepło mają być dostarczone.

3. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, są zobowiązane do spełnienia technicznych warunków dostarczania paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła określonych w odrębnych przepisach i koncesji.

4. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, paliw gazowych lub ciepła są obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączeń podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach, o których mowa w art. 9 i 46, oraz w założeniach, o których mowa w art. 19. Za przyłączanie do sieci przewidzianej w założeniach, o których mowa w art. 19, pobiera się opłatę określoną na podstawie ustalonych w taryfie opłat za przyłączenie do sieci.

Zgodnie z art. 9.1. ustawy Prawo energetyczne: Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła szczegółowe warunki przyłączania podmiotów do sieci, obrotu paliwami, ... .

Dla sieci ciepłowniczych obowiązuje:

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 11 sierpnia 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączania podmiotów do sieci ciepłowniczych, obrotu ciepłem, świadczenia usług przesyłowych, ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców (Dz. U. Nr 72, poz. 845 z 2000 r.).

Zgodnie z art. 46.1. ustawy Prawo energetyczne: Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i po zasięgnięciu opinii prezesa URE określi szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła oraz szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, energią elektryczną i ciepłem.

Dla sieci ciepłowniczych obowiązuje rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 12 października 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem. (Dz. U. Nr 96, poz. 1053 z 2000 r.).

Zgodnie z nim:

§ 23.1. Koszty obsługi odbiorców, o których mowa w § 16 pkt 6, stanowią podstawę do obliczenia jednostkowych kosztów i bazowej stawki opłaty za obsługę odbiorców przez przedsiębiorstwo obrotu ciepłem.

§ 24.1. Koszty, na podstawie których są obliczane bazowe stawki opłat za przyłączenie do sieci, określa się na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączania węzłów cieplnych, określonych w obowiązującym dla przedsiębiorstwa energetycznego planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, dla okresu, na który jest opracowana taryfa.

2. Nakłady, o których mowa w ust. 1, obejmują w przypadku przyłączania do:

1) sieci ciepłowniczej – nakłady na budowę odcinków rurociągów do ściany węzła cieplnego i wykonanie przejścia rurociągów przez ścianę oraz zainstalowanie w pomieszczeniu węzła cieplnego układu pomiarowo-rozliczeniowego, wraz z niezbędnymi rurociągami, osprzętem i armaturą oraz dokonaniem koniecznych połączeń, a w przypadku sieci ciepłowniczej, w której nośnikiem ciepła jest woda – także nakłady na zainstalowanie urządzenia regulującego natężenie przepływu nośnika ciepła,

2) zewnętrznych instalacji odbiorczych należących do przedsiębiorstwa energetycznego – nakłady na budowę odcinków rurociągów do ściany obiektu i wykonanie przejścia rurociągów przez tę ścianę oraz zainstalowanie w obiekcie:

a) urządzenia regulującego natężenie przepływu wody dostarczanej do instalacji centralnego ogrzewania w tym obiekcie oraz układu pomiarowo-rozliczeniowego na przyłączu do instalacji centralnego ogrzewania,

b) urządzeń, których wskazania będą stanowiły podstawę do określenia udziału tego obiektu w kosztach ciepła dostarczonego do grupowego węzła cieplnego, w celu podgrzania wody wodociągowej,

c) niezbędnych rurociągów, osprzętu i armatury oraz koniecznych połączeń.

3. Jeżeli w pomieszczeniu węzła cieplnego instalowany jest na koszt odbiorcy prefabrykowany węzeł cieplny wyposażony przez producenta w układ pomiarowo-rozliczeniowy i urządzenie regulujące natężenie przepływu nośnika ciepła, nakłady, o których mowa w ust. 2 pkt 1, obejmują tylko nakłady na budowę odcinków rurociągów i wykonanie przejścia tych rurociągów przez ścianę węzła cieplnego, wraz z niezbędnym osprzętem i armaturą oraz dokonaniem koniecznych połączeń.

6. PORÓWNAWCZE CENY NOŚNIKÓW ENERGII

Najważniejszym czynnikiem decydującym o zadowoleniu odbiorcy ze sposobu ogrzewania jest cena, jednak wraz ze wzrostem zamożności społeczeństwa coraz większe znaczenie uzyskały takie czynniki jak wygoda użytkownika i pewność zasilania. Również coraz ważniejsze miejsce w odbiorze społecznym zajmuje czynnik ekologiczny.

Ogrzewanie mieszkań i obiektów realizujemy poprzez zastosowanie różnych paliw bądź nośników energii, co bezpośrednio przekłada się na koszty zarówno po stronie inwestycji jak i eksploatacji. Dla porównania podano koszt 1 GJ energii zależnie od przyjętego nośnika w kilku krajach Europy.

Ogólny wskaźnik europejskich cen nośników energii, uwzględniający ceny ropy naftowej, gazu węgla i energii elektrycznej wykazuje wzrost cen w marcu 2000 r. w stosunku do marca 1999 roku o 6,4%, a w stosunku do lutego 2000 roku o 0,6%. Wzrosły ceny wszystkich nośników energii z wyjątkiem energii elektrycznej.

Zmiany cen płaconych przez odbiorców w poszczególnych latach kształtują się różnie dla różnych nośników energii:

W przypadku energii elektrycznej nastąpił wzrost cen w Belgii i dla niektórych odbiorów we Włoszech. W Belgii wzrost cen o 0,2–0,3% ze względu na wzrost cen paliwa spowodowany jest indeksacją. We Włoszech wzrosły ceny paliwa i jednocześnie zostały obniżone cła, spowodowało to jednak 0,4–0,6% podwyżkę dla odbiorców z gospodarstw domowych i 1,5–1,8% dla pozostałych. W Niemczech, Wielkiej Brytanii oraz
w Holandii nastąpiły obniżki cen dla niektórych odbiorców.
We Włoszech, w Belgii oraz w Holandii obserwuje się wzrost cen gazu. W Niemczech nastąpił wzrost cen gazu dla odbiorców domowych.
Nastąpił wzrost cen ciężkiego oraz lekkiego oleju opałowego we wszystkich krajach. Należy podkreślić, że ceny oleju opałowego są prawie dwa razy większe niż w marcu 1999 roku. Tak duży wzrost cen wynika ze wzrostu ceny ropy naftowej, która na początku 1999 roku wynosiła około 10 dolarów za baryłkę, a w marcu 2000 r. wzrosła do około 30 dolarów za baryłkę.
Ceny importowe węgla w Belgii, Francji, Niemczech i w Holandii o około 4%, natomiast obniżyły się w Wielkiej Brytanii.

Klasyfikacja konsumentów:

Gospodarstwa domowe I: gospodarstwa domowe o niewielkim zużyciu gazu i energii elektrycznej (ogrzewanie ciepłem dostarczonym z zewnątrz). Roczne zużycie – 300 kWh.
Gospodarstwa domowe II: gospodarstwa domowe o znacznym zużyciu gazu i energii elektrycznej (ogrzewanie za pomocą własnych instalacji). Roczne zużycie – 30000 kWh (20000 kWh energii elektrycznej w nocy) lub 4 tony węgla, lub 3000¸ 5000 litrów lekkiego oleju opałowego.
Sektor handlu i usług: odbiorcy zaliczani do drobnego przemysłu, handlu i usług. Roczne zużycie – 1.3 GWh.