2425 INFORMACJA o decyzji z dnia 10 lipca 2002 r. nr OWA-820/782-A/2/I/2002/WIZ/ZAK/RK, w której Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmówił zatwierdzenia zmiany taryfy dla ciepła Przedsiębiorstwu Polish Energy Partners S.A. z siedzibą w Warszawie |
Decyzją z dnia 10 lipca 2002 r. nr OWA-820/782-A/2/I/2002/WIZ/ZAK/RK Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmówił zatwierdzenia zmiany taryfy dla ciepła, zatwierdzonej decyzjami z dnia 13 listopada 2001 r. nr OWA- -820/782-A/57/2001/I-WIZ oraz z dnia 30 listopada 2001 r. nr OWA-820/782-A/67/2001/I-ZAK Przedsiębiorstwu Polish Energy Partners S.A. z siedzibą w Warszawie.
Przedsiębiorstwo to posiada koncesję z dnia 19 stycznia 2000 r. nr WCC/830/782/W/3/2000/AD, zmienioną decyzją nr WCC/830A/782/W/3/2000/RW z dnia 2 stycznia 2001 r., na wytwarzanie ciepła w następujących źródłach:
– w elektrociepłowni EC Wizów, zlokalizowanej w miejscowości Łąka (gm. Bolesławiec, woj. dolnośląskie) – na terenie przedsiębiorstwa Zakłady Chemiczne “Wizów” S.A. z siedzibą w Bolesławcu, zasilającej w ciepło odbiorców z terenu tego przedsiębiorstwa,
– w elektrociepłowni EC Zakrzów, zlokalizowanej we Wrocławiu (woj. dolnośląskie) – na terenie Zakładów “Polar” S.A. z siedzibą we Wrocławiu, zasilającej w ciepło odbiorców z terenu Wrocławia,
– w elektrociepłowni EC Jeziorna, zlokalizowanej w Konstancinie-Jeziornej (woj. mazowieckie) – na terenie przedsiębiorstwa Metsa Tissue S.A. z siedzibą w Konstancinie-Jeziornej, zasilającej w ciepło odbiorców z terenu tej miejscowości,
oraz koncesję z dnia 18 stycznia 2001 r. nr PCC/962/782/W/3/2001/RW na przesyłanie i dystrybucję ciepła sieciami ciepłowniczymi zasilanymi z EC Jeziorna.
Na podstawie art. 61 § 1 oraz w związku z art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego, na wniosek Przedsiębiorstwa z dnia 17 czerwca 2002 r. (pismo bez znaku), w dniu 18 czerwca 2002 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie zmiany taryfy dla ciepła, zatwierdzonej Przedsiębiorstwu na okres do dnia 30 czerwca 2002 r. w części decyzją Prezesa URE z dnia 13 listopada 2001 r. nr OWA-820/782- -A/57/2001/I-WIZ oraz w części decyzją Prezesa URE z dnia 30 listopada 2001 r. nr OWA-820/782- -A/67/2001/I-ZAK, poprzez wydłużenie okresu jej obowiązywania do dnia 31 sierpnia 2002 r.
W przedmiotowej sprawie zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 155 Kpa, decyzja ostateczna (a takimi niewątpliwie są decyzje Prezesa URE z dnia 13 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782-A/57/2001/I-WIZ oraz z dnia 30 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782- -A/67/2001/I-ZAK), na mocy której strona nabyła prawo, może być co prawda w każdym czasie za zgodą strony zmieniona przez organ, który ją wydał (...), jednak tylko wówczas, gdy spełnione są łącznie dwie następujące przesłanki:
1) przepisy szczególne niesprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji;
2) przemawia za tym interes społeczny lub słuszny (a więc nie każdy!) interes Strony.
Dążąc do ustalenia istnienia ww. przesłanek koniecznych do zmiany przedmiotowej decyzji stwierdzono, co następuje.
Treść § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 12 października 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem (Dz. U. z 2000 r. Nr 96, poz. 1053), zwanego dalej rozporządzeniem taryfowym dla ciepła, zgodnie z którym planowane koszty wytwarzania, przetwarzania i magazynowania ciepła wytwarzanego w skojarzeniu z energią elektryczną w przedsiębiorstwach energetycznych, do których stosuje się obowiązek zakupu energii elektrycznej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne, oblicza się jako różnicę między łącznymi planowanymi kosztami prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przetwarzania oraz magazynowania ciepła i energii elektrycznej wraz z kosztami modernizacji i rozwoju oraz ochrony środowiska w danym źródle ciepła a przychodem z tytułu wytwarzania energii elektrycznej, powoduje konieczność łącznego rozpatrywania taryf dla energii elektrycznej i ciepła, a co za tym idzie także ich zmian.
Zgodnie z § 29 ust. 1 rozporządzenia taryfowego dla ciepła, możliwa jest wprawdzie zmiana taryfy wprowadzonej do stosowania zgodnie z art. 47 ustawy – Prawo energetyczne, ale tylko w sytuacji istotnej zmiany warunków prowadzenia przez Przedsiębiorstwo działalności gospodarczej. W trakcie trwania postępowania administracyjnego Przedsiębiorstwo nie wykazało, iż do takiej istotnej zmiany warunków doszło, w szczególności nie przedstawiło żadnych dokumentów dających podstawy do twierdzenia, iż takie okoliczności miały istotnie miejsce. Nadto wzięto pod uwagę, że w trakcie obowiązywania taryfy dla ciepła Przedsiębiorstwa zmieniły się m.in. ceny nośników energii i innych środków, służących do produkcji w Przedsiębiorstwie, a zatem także koszty ponoszone przez Przedsiębiorstwo na działalności koncesjonowanej, oraz że kierunek tych zmian był w niektórych przypadkach ujemny (bez wątpienia dotyczy to cen gazu ziemnego wykorzystywanego jako paliwo podstawowe do produkcji ciepła w EC Wizów i EC Zakrzów). Brak było zatem uzasadnienia dla potraktowania wyżej wymienionych czynników jako stałych i na tej podstawie wydania decyzji administracyjnej wydłużającej okres obowiązywania zatwierdzonych taryf – zwłaszcza w świetle treści § 13 ust. 3 rozporządzenia taryfowego dla ciepła w związku z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 14 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2001 r. Nr 1, poz. 7), zwanego dalej rozporządzeniem taryfowym dla energii elektrycznej.
Należy w tym miejscu podkreślić, że Przedsiębiorstwo wraz z przedmiotowym wnioskiem o zmianę taryfy dla ciepła nie załączyło stosownych dokumentów (w szczególności analizy kosztowej), które obrazowałyby całokształt istotnych zmian zachodzących w Przedsiębiorstwie. Nie wskazywało przy tym, by zmiany te miały dla niego charakter niekorzystny, powodujący niepokrycie uzasadnionych kosztów jego działalności.
Warunki, w jakich aktualnie działa Przedsiębiorstwo, zwłaszcza w ekonomicznie oddziaływującym na nie otoczeniu, wymagały złożenia nowej taryfy wraz z dokumentacją umożliwiającą szczegółową analizę zasadności poziomu cen w odniesieniu do całej działalności koncesjonowanej. Przedsiębiorstwo uczyniło to dopiero w dniu27 czerwca 2002 r., tj. zaledwie na trzy dni przed upływem okresu obowiązywania taryfy zatwierdzonej decyzjami z dnia 13 listopada 2001 r. nr OWA-820/782-A/57/2001/I-WIZ oraz z dnia 30 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782-A/67/2001/I-ZAK.
Treść § 15 ust. 5 rozporządzenia taryfowego dla energii elektrycznej, zgodnie z którą taryfy dla energii elektrycznej i ciepła, dla źródeł, w których występuje skojarzone wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej, ustala się dla tego samego okresu, w związku z decyzją Prezesa URE z dnia 10 lipca 2002 r. nr OWA-821/782- -B/7/2002/RK, którą odmówiono zatwierdzenia zmiany taryfy dla energii elektrycznej Przedsiębiorstwa, uniemożliwia wydanie decyzji administracyjnej zatwierdzającej zmianę taryfy dla ciepła z dnia 13 listopada 2001 r. nr OWA-820/782-A/57/2001/I-WIZ oraz z dnia 30 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782-A/67/2001/I-ZAK poprzez wydłużenie okresu jej obowiązywania do 31 sierpnia 2002 r.
Przedsiębiorstwo nie przedstawiło również dowodów uzasadniających proponowaną przez nie zmianę decyzji Prezesa URE z dnia 13 listopada 2001 r. i z dnia 30 listopada 2001 r. ze względu na istnienie interesu społecznego lub słusznego interesu Strony. W szczególności za słuszny interes Strony nie można uznać podnoszonego przez Przedsiębiorstwo w toku postępowania argumentu, że będzie ono funkcjonowało bez zatwierdzonej taryfy, gdyż okres obowiązywania zatwierdzonej taryfy był Przedsiębiorstwu dobrze znany i winno ono z odpowiednim wyprzedzeniem złożyć wniosek o zatwierdzenie nowej taryfy dla ciepła (czego jak wyżej wskazano nie uczyniło). Istotnym jest również, iż Prezes URE ustalając okres obowiązywania zatwierdzonej Przedsiębiorstwu taryfy dla ciepła do dnia 30 czerwca 2002 r., ze względu na to, iż była to pierwsza taryfa Przedsiębiorstwa dotycząca nowo prowadzonej przez nie działalności, kierował się potrzebą stosunkowo szybkiej weryfikacji danych, głównie kosztów, stanowiących podstawę ustalonych w tej taryfie cen i stawek opłat.
Ponadto Przedsiębiorstwo w toku postępowania nie przedstawiło jakichkolwiek okoliczności potwierdzających konieczność zmiany okresu obowiązywania taryfy ze względu na istnienie interesu społecznego.
Reasumując w przedmiotowej sprawie uznano, że nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 155 Kpa, umożliwiające zatwierdzenie przedłożonej przez Przedsiębiorstwo zmiany taryfy dla ciepła.
W związku z powyższym brak było podstaw dla zmiany decyzji Prezesa URE z dnia 13 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782-A/57/2001/I-WIZ oraz z dnia 30 listopada 2001 r. znak: OWA-820/782-A/67/2001/I-ZAK. Postanowiono zatem orzec, jak wskazano na wstępie.