3) ustalić okres obowiązywania bazowych cen i stawek opłat zawartych w taryfie na okres do 30 kwietnia 2001 r.

Na podstawie art. 61 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, na wniosek przedsiębiorstwa “CIEPŁOWNICTWO” Spółka z o.o. z siedzibą w Nowej Rudzie, które posiada udzielone koncesje z dnia 1 października 1998 r. nr WCC/107/328/U/OT-6/98/JK na wytwarzanie ciepła i nr PCC/109/328/U/OT-6/98/JK na przesyłanie i dystrybucję ciepła ze zmianami z dnia 24 czerwca 1999 r. nr WCC/107A/328/U/3/99 na wytwarzanie ciepła i nr PCC/109A/328/U/3/99 na przesyłanie i dystrybucję ciepła, w dniu 5 stycznia 2000 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia taryfy dla ciepła opracowanej przez wymienione Przedsiębiorstwo energetyczne.

W wyniku podjętego postępowania administracyjnego, po dodatkowych wyjaśnieniach, na podstawie zgromadzonej dokumentacji ustalono, że Przedsiębiorstwo opracowało taryfę dla ciepła zgodnie z zasadami określonymi w art. 45 ust. 1 – 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r.– Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 z późn. zm.) oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach (Dz. U. Nr 132, poz. 867 z późn. zm.) i prawidłowo określiło istotne jej elementy.

Realizowane przez Przedsiębiorstwo energetyczne zadania w zakresie modernizacji nie będą miały wpływu na poprawę efektywności jego funkcjonowania w okresie obowiązywania taryfy. Wobec powyższego zatwierdzono określony przez Przedsiębiorstwo współczynnik korekcyjny X w wysokości 0,0%.

Wyznaczając okres obowiązywania bazowych cen i stawek opłat do dnia 30 kwietnia 2001 r., kierowałem się potrzebą ich weryfikacji po roku obowiązywania ze względu na okres przejściowy, wynikający z wprowadzenia nowych rodzajów cen i stawek opłat oraz potrzebą ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem opłat za ciepło.

POUCZENIE

Z upoważnienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

URZĄD REGULACJI ENERGETYKI

POŁUDNIOWO-ZACHODNI ODDZIAŁ TERENOWY

z siedzibą we Wrocławiu

D Y R E K T O R

Wincenty Rękas

z dnia 26 stycznia 2000 r. nr OWR-820/328-B/5/2000/JK

ustawa – ustawa z 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 1999 r. Nr 88, poz. 980, Nr 91, poz. 1042 i Nr 110, poz. 1255),

rozporządzenie taryfowe – rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach (Dz. U. Nr 132, poz. 867 i z 1999 r. Nr 30, poz. 291),

taryfa – zbiór cen i opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez sprzedawcę i wprowadzony jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą,

przedsiębiorstwo energetyczne, sprzedawca – “Ciepłownictwo” spółka z o.o. w Nowej Rudzie prowadząca działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji ciepła, dostarczająca odbiorcy ciepło na podstawie umowy sprzedaży ciepła, zawartej z tym odbiorcą,

odbiorca – każdy, kto otrzymuje lub pobiera ciepło na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym,

źródło ciepła – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do wytwarzania ciepła dostarczanego do sieci ciepłowniczej albo zainstalowane w obiekcie urządzenia lub instalacje do wytwarzania ciepła, które zasilają instalacje odbiorcze w tym obiekcie,

przyłącze – odcinek sieci ciepłowniczej łączący źródło ciepła z tą siecią lub odcinek sieci ciepłowniczej doprowadzający ciepło wyłącznie do jednego węzła cieplnego,

instalacja odbiorcza – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do transportowania ciepła lub ciepłej wody z węzłów cieplnych do odbiorników ciepła lub punktów poboru ciepłej wody w budynkach

sieć ciepłownicza – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje, służące do przesyłania i dystrybucji ciepła ze źródeł ciepła do obiektów, należące do przedsiębiorstwa energetycznego,

węzeł cieplny – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do zmiany rodzaju lub parametrów nośnika ciepła dostarczanego z sieci ciepłowniczej oraz regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych,

zamówiona moc cieplna – największy pobór ciepła dostarczanego w postaci określonego nośnika, jaki może wystąpić w warunkach obliczeniowych, przez okres co najmniej jednej godziny,

warunki obliczeniowe – obliczeniowa temperatura powietrza atmosferycznego określona dla strefy klimatycznej, w której zlokalizowane są obiekty, do których jest dostarczane ciepło, i temperatura wody użytkowej,

układ pomiarowo-rozliczeniowy – dopuszczone do stosowania urządzenia służące do pomiaru ilości i parametrów nośnika ciepła, których odczyty stanowią podstawę do obliczenia należności z tytułu dostarczania ciepła,

nielegalne pobieranie ciepła – pobieranie ciepła bez zawarcia umowy z przedsiębiorstwem energetycznym lub niezgodnie z umową,

X – współczynnik korekcyjny, uwzględniający projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego w okresie 12 miesięcy [w %].

• ustawa,
• rozporządzenie taryfowe,
• rozporządzenie przyłączeniowe.

• na wytwarzanie ciepła– WCC/107/328/U/OT-6/98/JK z dnia 1 października 1998 r.

• na przesyłanie i dystrybucję ciepła

– PCC/109/328/U/OT-6/98/JK

z dnia 24 czerwca 1999 r.

Potrzeby cieplne odbiorców ciepła obejmują zużycie ciepła na ogrzewanie oraz na podgrzanie wody wodociągowej. Nośnikiem ciepła jest gorąca woda o temperaturze zależnej od warunków atmosferycznych.

Temperatura nośnika ciepła dla warunków obliczeniowych wynosi 130⁰C w rurociągu zasilającym oraz 70⁰C w rurociągu powrotnym.

Sprzedawca ciepła różnicuje w taryfie ceny i stawki opłat dla grup odbiorców zgodnie z § 9 rozporządzenia taryfowego w zależności od miejsca dostarczenia ciepła.

A – odbiorcy, którym ciepło dostarczane jest za pośrednictwem sieci ciepłowniczej i węzłów cieplnych eksploatowanych przez sprzedawcę,

B – odbiorcy, którym ciepło dostarczane jest za pośrednictwem sieci ciepłowniczej sprzedawcy i węzłów cieplnych eksploatowanych przez odbiorcę.

* Wysokość bazowych cen i stawek opłat brutto uwzględnia podatek VAT w wysokości 22%.

1) Podstawą kalkulacji stawek opłat za:

• budowę przyłączy,
• wykonanie przejścia przyłącza przez ścianę obiektu,
• rozbudowę sieci ciepłowniczej,

• roczna opłata za zamówioną moc cieplną – stanowi iloczyn mocy cieplnej zamówionej przez odbiorcę i ceny za zamówioną moc cieplną dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana w 12 ratach miesięcznych,
• opłata za dostarczone ciepło – stanowi iloczyn ilości dostarczonego ciepła, ustalonej na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego, i ceny ciepła dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana w każdym miesiącu, w którym dostarczono ciepło,
• opłata za nośnik ciepła – stanowi iloczyn ustalonej na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego ilości nośnika ciepła, dostarczonego do napełniania i uzupełniania jego ubytków w sieciach ciepłowniczych i instalacjach odbiorczych, oraz ceny nośnika ciepła; opłata ta jest pobierana w każdym miesiącu, w którym dostarczono nośnik ciepła,
• opłata abonamentowa – stanowi iloczyn liczby przyłączy, doprowadzających ciepło do węzłów cieplnych w obiektach odbiorcy, i stawki opłaty abonamentowej; opłata pobierana jest w każdym miesiącu, w którym jest wystawiona faktura,
• opłata za usługi przesyłowe – stanowi iloczyn mocy cieplnej zamówionej przez odbiorcę w roku obrotowym i stawki opłaty za usługi przesyłowe dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana w 12 ratach miesięcznych,

• opłata za dodatkowe zlecone przez odbiorcę sprawdzenie prawidłowości wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego – stanowi iloczyn liczby sprawdzonych układów pomiarowo-rozliczeniowych i stawki opłaty za dodatkowe sprawdzenie.