Na podstawie art. 61 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, na wniosek Miasta Świdnicy prowadzącego działalność gospodarczą w formie komunalnego zakładu budżetowego pod nazwą Miejski Zakład Energetyki Cieplnej w Świdnicy posiadającego koncesję na wytwarzanie ciepła z dnia 2 listopada 1998 r. nr WCC/536/200/U/2/98/KW ze zmianami z dnia 5 marca 1999 r. nr WCC/536A/200/U/2/99 i z dnia 8 maja 2000 r. nr WCC/536B/200/W/3/2000/RW oraz koncesję na przesyłanie i dystrybucję ciepła z dnia 2 listopada 1998 r. nr PCC/565/200/U/2/98/KW ze zmianą z dnia 31 sierpnia 1999 r. nr PCC/565/S/200/U/3/99, w dniu 19 kwietnia 2000 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia taryfy dla ciepła, ustalonej przez ten Zakład.

W trakcie postępowania administracyjnego, na postawie zgromadzonej dokumentacji ustalono, że Zakład opracował taryfę zgodnie z zasadami określonymi w art. 45 ust. 1–4 ustawy – Prawo energetyczne oraz z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach (Dz. U. Nr 132, poz. 867 oraz z 1999 r. Nr 30, poz. 291).

Z upoważnienia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

URZĄD REGULACJI ENERGETYKI

POŁUDNIOWO-ZACHODNI ODDZIAŁ TERENOWY

z siedzibą we Wrocławiu

D Y R E K T O R

Wincenty Rękas

• ustawa – ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i Nr 158, poz. 1042, z 1998 r. Nr 94, poz. 594, Nr 106, poz. 668, Nr 162, poz. 1126 i z 1999 r. Nr 88, poz. 980, Nr 91, poz. 1042 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 489 i Nr 48, poz. 555),
• rozporządzenie taryfowe – rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie ciepłem, w tym rozliczeń z indywidualnymi odbiorcami w lokalach (Dz. U. Nr 132, poz. 867 i z 1999 r. Nr 30, poz. 291),
• rozporządzenie przyłączeniowe – rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci ciepłowniczych, pokrywania kosztów przyłączenia, obrotu ciepłem, świadczenia usług przesyłowych, ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców (Dz. U. Nr 100, poz. 642),
• taryfa – zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą,
• przedsiębiorstwo energetyczne, sprzedawca – Miasto Świdnica, prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji ciepła w formie komunalnego zakładu budżetowego pod nazwą Miejski Zakład Energetyki Cieplnej z siedzibą w Świdnicy, dostarczające odbiorcy ciepło na warunkach określonych w umowie sprzedaży ciepła zawartej z tym odbiorcą,
• odbiorca – każdy, kto otrzymuje lub pobiera ciepło na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym,
• nielegalne pobieranie ciepła – pobieranie ciepła bez zawarcia umowy z przedsiębiorstwem energetycznym lub niezgodne z umową,
• źródło ciepła – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do wytwarzania ciepła dostarczanego do sieci ciepłowniczej albo zainstalowane w obiekcie urządzenia lub instalacje do wytwarzania ciepła, które zasilają instalacje odbiorcze w tym obiekcie,
• sieć ciepłownicza – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje, służące do przesyłania i dystrybucji ciepła ze źródeł ciepła do obiektów, należące do przedsiębiorstwa energetycznego,
• przyłącze – odcinek sieci ciepłowniczej łączący źródło ciepła z tą siecią lub odcinek sieci ciepłowniczej doprowadzający ciepło wyłącznie do jednego węzła cieplnego,
• węzeł cieplny – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do zmiany parametrów nośnika ciepła dostarczanego z sieci ciepłowniczej oraz regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych,
• instalacja odbiorcza – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje służące do transportowania ciepła lub ciepłej wody z węzłów cieplnych do odbiorników ciepła lub punktów poboru ciepłej wody w budynkach,
• obiekt – budowla lub budynek wraz z instalacjami odbiorczymi,
• układ pomiarowo-rozliczeniowy – dopuszczone do stosowania urządzenia służące do pomiaru ilości i parametrów nośnika ciepła, których odczyty stanowią podstawę do obliczenia należności z tytułu dostarczania ciepła,
• zamówiona moc cieplna – największy pobór ciepła dostarczanego w postaci gorącej wody, jaki może wystąpić w warunkach obliczeniowych, przez okres co najmniej jednej godziny,
• warunki obliczeniowe – obliczeniowa temperatura powietrza atmosferycznego, określona dla strefy klimatycznej, w której zlokalizowane są obiekty, do których dostarczane jest ciepło (dla Świdnicy jest to t_zew=-20^oC), i temperatura wody użytkowej (t_cwu=55^oC),
• X – współczynnik korekcyjny, uwzględniający projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego w okresie 12 miesięcy [%],
• “Za” – ciepłownia Zawiszów przy ul. Pogodnej,
• “Zc” – ciepłownia Zarzecze przy ul. Przemysłowej,
• “CW” – odbiorcy pobierający ciepło do podgrzania wody wodociągowej,
• “Bh” – ciepłownia gazowo-olejowa przy ul. Bohaterów Getta,
• “S” – ciepłownia gazowo-olejowa przy ul. Saperów,
• “Kl” – kotłownie lokalne wytwarzające ciepło w oparciu o spalanie koksu, gazu ziemnego i oleju opałowego,
• “w” – sieć ciepłownicza, w której nośnikiem jest gorąca woda o temperaturze 150°C w rurociągu zasilającym i 80/70°C w rurociągu powrotnym,
• “n” – sieć ciepłownicza, w której nośnikiem jest gorąca woda o temperaturze 95°C w rurociągu zasilającym i 70°C w rurociągu powrotnym,
• “z” – węzły cieplne będące własnością przedsiębiorstwa energetycznego.

Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oraz przesyłania i dystrybucji ciepła.

– wytwarzanie ciepła nr WCC/536/200/U/2/98/KW,

– przesyłanie i dystrybucję ciepła

ze zmianą nr PCC/565/S/200/U/3/99/KW,

Na podstawie § 9 rozporządzenia taryfowego wyodrębniono następujące grupy odbiorców:

Roczna opłata za zamówioną moc cieplną – stanowi iloczyn mocy cieplnej zamówionej przez odbiorcę i ceny za zamówioną moc cieplną dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana w 12 ratach miesięcznych.

Opłata za dostarczone ciepło – stanowi iloczyn ilości dostarczonego ciepła, ustalonej na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego, i ceny ciepła dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana za każdy miesiąc, w którym dostarczono ciepło.

Opłata za nośnik ciepła – stanowi iloczyn ustalonej na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego ilości nośnika ciepła, dostarczonego do napełniania i uzupełnienia jego ubytków w sieciach ciepłowniczych i instalacjach odbiorczych, oraz ceny nośnika ciepła dla danej sieci ciepłowniczej; opłata ta jest pobierana za każdy miesiąc, w którym dostarczono nośnik ciepła.

Opłata abonamentowa – stanowi iloczyn liczby przyłączy, doprowadzających ciepło do węzłów cieplnych w obiektach odbiorcy, i stawki opłaty abonamentowej; opłata ta jest pobierana za każdy miesiąc, w którym jest wystawiana faktura.

Stała opłata za usługi przesyłowe – stanowi iloczyn mocy cieplnej zamówionej przez odbiorcę i stałej stawki opłaty za usługi przesyłowe dla danej grupy odbiorców; opłata ta jest pobierana w 12 ratach miesięcznych.

Zmienna opłata za usługi przesyłowe – stanowi iloczyn ilości dostarczonego ciepła, ustalonej na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego, i zmiennej stawki opłaty za usługi przesyłowe dla danej grupy odbiorców; opłata jest pobierana za każdy miesiąc, w którym dostarczono ciepło.

KRZYSZTOF RÓŻYCKI